ନୂଆ ଦିଲ୍ଲୀ ୭ -୧୧ (ଓଡ଼ିଆ ପୁଅ) ଦିଲ୍ଲୀ ପୋଲିସରେ କାର୍ଯ୍ୟ କରୁଥିବା ଜଣେ ମହିଳା ଏବଂ ତାଙ୍କ ଶ୍ରମିକ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ହୋଇଥିବା ବିବାହ ବିଛେଦର ଆଦେଶ ଦେଇଛନ୍ତି ଦିଲ୍ଲୀ ହାଇକୋର୍ଟ। ପତି ଜଣକ କେବଳ ନଗଦ ଟଙ୍କାର ମେସିନ ଭାବରେ ପତ୍ନୀକୁ ଦେଖୁଥିଲେ ଏବଂ ଚାକିରୀ ପାଇବା ପରେ ହିଁ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ଆଗ୍ରହ ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲେ।
ବିଚାରପତି ବିପିନ୍ ସାଙ୍ଗି ଏବଂ ଜସମିତ ସିଂ ଜାନୁଆରୀ ୨୦୨୦ ରେ ପରିବାର କୋର୍ଟର ଆଦେଶକୁ ପୃଥକ କରି ଏହି ରାୟ ଦେଇଛନ୍ତି। ଏହି ମାମଲାରେ ପରିବାର କୋର୍ଟ କ୍ରୁରତା ଏବଂ ତ୍ୟାଗ କାରଣରୁ ମହିଳାଙ୍କୁ ଛାଡପତ୍ର ଆଦେଶ ଦେବାକୁ ମନା କରିଦେଇଥିଲା।
କୋର୍ଟଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଦିଆଯାଇଥିବା ଆଦେଶ ଅନୁଯାୟୀ, ସ୍ୱାମୀ ବିବାହ ପୂର୍ବରୁ ଆବେଦନକାରୀଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଆୟକୁ ପକ୍କା କରିବା ପାଇଁ ହଇରାଣ କରିଥିଲେ, କାରଣ ସେ ନିଜେ ବେକାର ଥିଲେ। ଏଥିରୁ ଜଣାପଡ଼େଯେ, ଆବେଦନକାରୀଙ୍କୁ ନଗଦ ଟଙ୍କାର ଦୁଧିଆଳୀ ଗାଈ ଭାବରେ ଦେଖୁଥିଲେ ଏବଂ ଦିଲ୍ଲୀ ପୋଲିସରେ ଚାକିରି ପାଇବା ପରେ ହିଁ ତାଙ୍କ ପ୍ରତି ଆଗ୍ରହ ପ୍ରକାଶ କରିଥିଲେ।
ଡିସେମ୍ବର ୨୦୦୦ ରେ ଏହି ବିବାହ ଉତ୍ସବ ଅନୁଷ୍ଠିତ ହୋଇଥିଲା। ସେ ସମୟରେ ଆବେଦନକାରୀ ମହିଳାଙ୍କୁ ମାତ୍ର ୧୩ ବର୍ଷ ହୋଇଥିବାବେଳେ ସ୍ୱାମୀ ୧୯ ବର୍ଷର ହୋଇଥିଲେ ମଧ୍ୟ ମହିଳା ଜଣକ ମାର୍ଚ୍ଚ ୨୦୦୫ ରେ ପରିପକ୍ୱତା ହାସଲ କରିଥିଲେ ଏବଂ ସେ ଚାକିରୀ ପାଇବା ପରେ ନଭେମ୍ବର ୨୦୧୪ ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ନିଜ ପିତାମାତାଙ୍କ ଘରେ ରହିଥିଲେ।
ମହିଳା ଜଣକ କୋର୍ଟଙ୍କୁ କହିଥିଲେ ଯେ, ଯଦିଓ ତାଙ୍କ ପିତାମାତା ସ୍ୱାମୀଙ୍କୁ ୧୮ ବର୍ଷ ବୟସ ପରେ ତାଙ୍କ ଶାଶୁ ଘରକୁ ନେବାକୁ କହିଥିଲେ, ତଥାପି ସେ ତାହା କରିବାକୁ ମନା କରିଦେଇଥିଲେ। ସେ ଏକ ଚାକିରି ପାଇବା ପରେ ହିଁ ସେ ତାଙ୍କ ଘରକୁ ନେଇଥିଲେ, କାରଣ ପତ୍ନୀଙ୍କର ଏକ ସ୍ଥିର ଆୟ ହୋଇଥିଲା। ନଭେମ୍ବର ୨୦୧୪ ରେ ସେ ତାଙ୍କ ସହ ରହିବା ଆରମ୍ଭ କରିଥିଲେ। ପତ୍ନୀ କହିଛନ୍ତିଯେ, ସେ ଜଣେ ମଦ୍ୟପ ଏବଂ ତାଙ୍କୁ ବାରମ୍ବାର ମାଡ ମାରୁଥିଲେ।
ଅଭିଯୋଗ ହୋଇଥିଲା ଯେ ମାର୍ଚ୍ଚ ୨୦୧୫ ରେ ସ୍ୱାମୀ ତାଙ୍କୁ ୧ ଲକ୍ଷ ଟଙ୍କା ମାଗିଥିଲେ ଏବଂ ଯେତେବେଳେ ସେ ମନା କରିଦେଲେ, ସେ ପୁଣି ଥରେ ତାଙ୍କୁ ମାଡ଼ ମାରିଥିଲେ। ସେ ଆହୁରି ମଧ୍ୟ କହିଛନ୍ତି ଯେ ଏପ୍ରିଲରେ ତାଙ୍କୁ ତାଙ୍କ ଶାଶୁ ଘରୁ ବାହାର କରିଦେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ତାଙ୍କୁ ବାରମ୍ବାର ଶାରୀରିକ ତଥା ଅଶାଳୀନ ନିର୍ଯାତନା ଦିଆଯାଉଥିଲା।
ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ଦାବି ଥିଲା ଯେ ସେ ତାଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ପାଇଁ ଅର୍ଥ ପ୍ରଦାନ କରିଛନ୍ତି ଏବଂ ଏହି କାରଣରୁ ସେ ଦିଲ୍ଲୀ ପୋଲିସରେ ଚାକିରି ପାଇଥିଲେ।
କୋର୍ଟ ଉଲ୍ଲେଖ କରିଛନ୍ତି ଯେ, ଯଦିଓ ମହିଳା ୨୦୦୫ ରେ ସାବାଳିକା ହୋଇଥିଲେ, କିନ୍ତୁ ସେ ତାଙ୍କ ପିତାମାତାଙ୍କ ସହ ରହୁଥିଲେ ଏବଂ ସେଥିପାଇଁ ତାଙ୍କ ଶିକ୍ଷା ସେମାନଙ୍କ ଦ୍ୱାରା ଆର୍ଥିକ ଅନୁଦାନ ପ୍ରାପ୍ତ ହୋଇଥିଲା। ଏହା ଲକ୍ଷ୍ୟ କରାଯାଇଛି ଯେ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ଆଚରଣ କ୍ରୁରତା ଅଟେ।
“କୌଣସି ଭାବପ୍ରବଣତା ନଥାଇ ଉତ୍ତରଦାତା(ସ୍ୱାମୀ)ର ଏପରି ନିଷ୍ଠୁର ବସ୍ତୁବାଦୀ ମନୋଭାବ ଆବେଦନକାରୀଙ୍କ ପାଇଁ ମାନସିକ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଏବଂ ଆଘାତ ସୃଷ୍ଟି କରିଥାନ୍ତା। ଆମେ ଏହାକୁ ଅଣଦେଖା କରିପାରିବୁ ନାହିଁ। ମାମଲାରେ ଏହା ଜଣାପଡୁଛି ଯେ, ଉତ୍ତରଦାତା (ସ୍ୱାମୀ) ଏହି ବିବାହ ପରେ ପତ୍ନୀଙ୍କର ପ୍ରତିପୋଷଣ କରିବାକୁ ଆଗ୍ରହୀ ନୁହଁନ୍ତି, କେବଳ ଆବେଦନକାରୀ(ପତ୍ନୀ)ଙ୍କ ଆୟ ପ୍ରତି ଆଗ୍ରହୀ ଅଟନ୍ତି।”
କୋର୍ଟ ଏହା ମଧ୍ୟ କହିଛନ୍ତିଯେ, ବିବାହ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ମାମଲାରେ ଆବେଦନକୁ ଗ୍ରହଣ କରିବା ପାଇଁ ଆବଶ୍ୟକ ପ୍ରମାଣ ଯେପରିକି ଅପରାଧ ସମ୍ବନ୍ଧୀୟ ମାମଲାରେ ଆବଶ୍ୟକତା ହୋଇଥାଏ ତାହା ସହିତ ସମାନ ହୋଇପାରିବ ନାହିଁ।
“ବୈବାହିକ ପ୍ରକ୍ରିୟାରେ ପ୍ରମାଣର ମାନ୍ୟତା ସମ୍ଭାବ୍ୟତାର ପ୍ରାଧାନ୍ୟତା ଉପରେ ସ୍ଥାପିତ ହୋଇଛି, ଏବଂ ସମସ୍ତ ଯୁକ୍ତିଯୁକ୍ତ ସନ୍ଦେହଠାରୁ ଅଧିକ ସ୍ଥାପିତ ହୋଇଥିବା ତଥ୍ୟ ଉପରେ ନୁହେଁ। ସାମଗ୍ରିକ ପରିସ୍ଥିତିକୁ ଦୃଷ୍ଟିରେ ରଖି ଆମେ ଆବେଦନକାରୀଙ୍କ ଉପରେ ହୋଇଥିବା କ୍ରୁରତା ଏବଂ ପରିତ୍ୟାଗର ମୂଳଦୁଆ ସ୍ଥାପନ କରିବାରେ ସକ୍ଷମ ଅଟୁ” ବୋଲି କୋର୍ଟ କହିଛନ୍ତି।
କୋର୍ଟ ଜାଣିବାକୁ ପାଇଲେ ଯେ, ମହିଳା ଜଣକ କ୍ରୁରତା ଏବଂ ତ୍ୟାଗ କରିବାର ମୂଳଦୁଆ ସ୍ଥାପନ କରିବାରେ ସକ୍ଷମ ହୋଇଥିଲେ ଏବଂ ସ୍ୱାମୀଙ୍କ ବିରୋଧରେ ମାନସିକ ନିର୍ଯାତନା ଘଟଣାର ଏକ ସ୍ପଷ୍ଟ ମାମଲା ପ୍ରତିଷ୍ଠା କରାଯାଇଥିଲା। ଏହାଦ୍ୱାରା ପାରିବାରିକ କୋର୍ଟର ଆଦେଶକୁ ଅଲଗା କରି ଉଭୟଙ୍କ ମଧ୍ୟରେ ବିବାହ ବିଚ୍ଛେଦକୁ ଆଦେଶ ଦେଇଥିଲେ ହାଇକୋର୍ଟ।
